كاش بودي...

                                      "اللهم الرزقنا ولدا بارا"

 کاش بودی و تکیه گاهم می شدی

  کاش بودی تا نبودنت را هر دم دقیقه به سرم نکوبن  

  کاش بودی و من این همه چشم انتظارت نمی ماندم  

 کاش بودی و اشکهایم جای خالی ات را پر نمیکرد

  کاش بودی و در آغوشت می کشیدم  

 کاش بودی ومن پرستارت می شدم

  کاش بودی و جلوی طعنه های دیگران را می گرفتی  

 کاش بودی و هق هق هایم را برای شادی از بودنت خرج می کردم

  کاش بودی و برایم شیرین زبانی می کردی  

 کاش بودی و دلم برایت تنگ نبود

  کاش بودی و دستانت را در میان دستانم می فشاردم  

 کاش بودی و لبخندت مرا به اوج آسمانها می رساند

  کاش بودی و با چشمانت تمام خوشبختی ی دنیا را می دیدم  

 کاش بودی و نوازشت می کردم

  کاش بودی و با کودک درونم بازی می کردی  

 کاش بودی تا مهربانیم را خرجت کنم

  کاش بودی و من غمی نداشتم  

 کاش بودی و همدم روزای تنهایی ام می شدی

  کاش بودی و من برایت لالایی مادرانه می خواندم  

 کاش بودی تا با نق نق ها و شیرین کاری تو از خواب بیدار می شدم

  کاش بودی و صدای جیغ و لبخندهایت برایم از هر آوازی دلکش تر بود 

 کاش بودی و من مادرانه برایت مادری می کردم

  کاش بودی  

 نه

  کاش باشی تا من صدایت بزنم  

 بیا مادر که جانم فدای تو

  بیا فرزندم 

 بیا عزیز دلم

  بیا قربون اون نگاه معصومانه ات بشوم  

 ولی افسوس که نیستی

  و من نمیدانم خواهی آمد یا نه

 ولی بدان که از صمیم قلب برای آمدنت دعا می کنم

   دلم تنگ است

 پس کی خواهی آمد و مرا به نام "مادر" صدا خواهی زد.